Belegger en adviseur uit elkaar gegroeid

Hoewel beleggers en adviseurs aangeven elkaar steeds harder nodig te hebben, zijn ze de afgelopen jaren stap voor stap uit elkaar gegroeid.

Beleggers - geconfronteerd met lastige beleggingsmarkten - vragen zich af wat zij moeten met de adviezen die aan hen verstrekt worden. Adviseurs vragen zich af of zij hun taak en verantwoordelijkheid als adviseur nog wel goed invullen.

Dit schrijft Albert Hartink, directeur van family office Melfund en voorzitter van de commissie Private Banking van VBA Beleggingsprofessionals in een bijdrage aan het Fondsnieuws-debat over de verander(en)de rol van de beleggingsadviseur. Dit debat wordt momenteel ook gevoerd binnen VBA Beleggingsprofessionals.

Centralisatie beleid
Als gevolg van margedruk, oplopende kosten en groeiende regelgeving kozen de meeste financiële instellingen voor een centralisatie van het beleggingbeleid.

De taak van de adviseur werd teruggebracht tot de uitvoerder ervan: voor de instelling betekende een goede uitvoering een correcte afhandeling van de procedures en geen afwijking van de centrale beleggingsvisie.

Voor de belegger betekende een goede uitvoering echter niet dat het door hem beoogde beleggingsresultaat werd behaald (of risico werd gelopen) en er een goed wederzijds begrip ontstond tussen adviseur en belegger over de persoonlijke situatie van de belegger; zijn kennis, ervaring en voorkeuren.

Herdefiniëring dienstverlening
Op dit moment wordt er in de markt bij de dienstverlening onderscheid gemaakt tussen: execution only, beleggingsadvies en vermogensbeheer. Alleen het onderscheid tussen vermogensbeheer en advies/execution only is helder.

Het onderscheid tussen execution only en gestandaardiseerd beleggingsadvies (conform centraal aangeleverde risicoprofielen) wordt kunstmatig uit marketingoverwegingen in stand gehouden.

Het gestandaardiseerde en goedkope advies conform een beperkt aantal risicoprofielen is simpelweg geen beleggingsadvies. Goedkoop advies wordt hier verward met goed advies.

Het gebruik van het woord 'beleggingsadvies' wekt ten onrechte de indruk dat met de persoonlijke omstandigheden van de cliënt rekening wordt gehouden, dat de adviseur weet wat de kennis en ervaring van de cliënt is met betrekking tot beleggen et cetera.

De term dekt de lading niet. Bedenk er een mooie andere naam voor. Ik beloof een fles wijn aan de beste. Een voorzetje: advisory execution?

Definitie beleggingsadvies
Bij beleggingsadvies zijn adviseur en cliënt (en zijn partner) bereid om tijd te investeren in elkaar. Een eerste (intake-)gesprek duurt minimaal 1 à 2 uur. Tenminste twee keer per jaar is er een persoonlijk overleg (van minimaal 1 uur) tussen de adviseur en de cliënt (met partner).

De gemaakte afspraken worden altijd schriftelijk bevestigd. De adviseur weet wat de persoonlijke situatie is van de cliënt. De cliënt weet dat de door hem verstrekte informatie in vertrouwde handen is. Om dit te garanderen zou ik pleiten voor een 'eed van Hippocrates' voor beleggingsadviseurs.

Een diep in het hart gevoelde verantwoordelijkheid werkt mijns inziens beter dan af en toe toetsen of je de regeltjes nog wel kent. En zo zijn er nog wel een aantal criteria te bedenken waar beleggingsadvies aan moet voldoen. Dit laat ik graag over aan een volgende schrijver.

Eén laatste punt: de cliënt zal wel bereid moeten zijn om voor dit beleggingsadvies te betalen. Het gezegde luidt: 'You pay peanuts; you get monkeys'. En aan apen, daar vertrouwt u uw geld toch niet aan toe?

Bron: Fondsnieuws